Literaire Activiteiten

Harmen Sytstra

Wâldsang

Moai, sûnder wjergea binne de Wâlden:
Smûk skaadzjend beamtegrien oeral yn ’t rûn,
Blier laitsjend boulân, tierige greiden,
Sjongende fûgels, sânich de grûn.

Maaimoanne pronkseal binne de Wâlden,
’t Hôf klaaid yn bloeiselwyt, geal sjongt en slacht,
Kijkes yn ’t miedlân rinne te weidzjen,
’t Noat weag’t it fjild oer, swiid is de pracht.

Nocht oars sa nearne jouwe de Wâlden,
Oerfloedich libbensswiet, sûnheid en tier,
Foarjiers en simmers, hjersttiids en winters,
Fjildwille en húsfreugd, troch ’t hiele jier.

Fryske bewenners habbe de Wâlden:
Hja libje froed en from, sljucht binn’ se en rjucht,
Eang fan útwrydskens, gol en ienfâldich,
Altyd deselde, wêr’t men se sjucht.

Woudzang

Mooi zonder weerga zijn onze Wouden:
Schaduwend lover alom in ’t rond,
Blijlachend bouwland, grazige weiden,
Zingende vogels, zandig de grond.

Meimaandse pronkzaal zijn onze Wouden,
’t Hof vol van bloesemwit, nachtegaal zingt,
Koetjes in ’t weiland lopen te grazen,
’t Graan wuift op velden, alles hier blinkt.

Vreugde als nergens geven de Wouden,
Fleur en gezondheid, welvaart en kracht,
Voorjaar en zomer, najaar en winter,
Veldlust en huisvreugd, schoonheid en pracht.

Friese bewoners hebben de Wouden:
Zij leven recht en slecht, blij en bemind,
Wars van vertoon, immer gul en eenvoudig,
Altijd dezelfden, waar men hen vindt.

Over Harmen Sytstra




Harmen Sytses Sytstra: Fries dichter en prozaschrijver (Midlum, 14 januari 1817 – Baard, 4 april 1862) is geboren als Harmen Zijlstra. Verloor beide ouders op jeugdige leeftijd en werd opgevoed door zijn grootmoeder te Achlum. Vijftien jaar oud schrijft hij reeds versjes in het Nederlands, Frans en Fries. Publiceerde in 1841 zijn eerste bundel poëzie en proza (Tsien tuwsen uwt de lottery). Was vanaf 1842 onderwijzer en behaalde ondertussen zijn aktes moderne talen en wiskunde. In 1844 richtte hij samen met Tiede Dijkstra het ‘Selscip foar Frysce Tael in Scriftekinnisse’ op.

In 1845 kwam het tijdschrift Iduna voor het eerst uit, dat het orgaan van ‘het Selskip’ was. Het Selskip was een groep van een man of tien en bij het 25-jarig bestaan waren het er honderd-een-en-vijftig. Hij was een ijverig herschrijver van sprookjes en volksverhalen. Een van zijn liederen is ‘De Wâldsang’  op een melodie uit de opera Le nozze di Figaro van Mozart erg bekend.

Bibliografie:
Tsien tuwsen uwt de lotterij 1841, It boask fan de kasteleins dochter (toanielstik) 1842, Hwet habba da Fryske scriûers yn acht to nimmen 1845, Gelukkig Hansje (skoalboakje) 1846, Iduna (tydskrift) 1845-1862, Friesche Spraakkunst (niet afgemaakt) 1854-1861, Blau-Mandeis-Krante 1856-1857, Friesk riim, en onriim 1860

Bekijk alle dichters

SLAH Nieuwsbrief

Ik meld mij aan