Anita Terpstra

Een familiegeschiedenis van analfabeten, armen en arbeiders. Stamboomonderzoek, je wortels vinden, jezelf kunnen herkennen in je voorgeslacht – de mensheid is er voorlopig nog niet over uitgeschreven. Journaliste en thrillerauteur Anita Terpstra (1974) schreef een paar jaar terug al Het huis vol, over de onvoorstelbaar grote gezinnen waarin haar ouders in de Friese Wouden waren opgegroeid en de armoede die daarmee gepaard ging, ook in emotioneel opzicht.

Voor haar nieuwe boek, Al mijn moeders, duikt ze nog dieper het verleden in en volgt ze het spoor zeven generaties terug, tot halverwege de achttiende eeuw. Hoe zag het leven van met name al haar (bet/over/groot)moeders eruit, die kinderen kregen met een Evert, Johannes of Hendrik Borger?

Om daar een beeld van te krijgen lijkt onbegonnen werk. Onder Terpstra’s voorouders waren armoe en analfabetisme troef en op een enkele mondharmonica of broodtrommel na viel er nooit wat te vererven – hoe zou iemand in een plaggenhut ooit op de gedachte komen om zoiets chics als een familiearchief aan te leggen? Toch komt ze een heel eind dankzij internet en de hulp van het openluchtmuseum op de hei van Harkema, waar de Borgers rond 1850 uit armoede verzeild waren geraakt.

Lees het gehele artikel

Artikel door: Marijke Laurense